METODY OBLICZANIA ŚWIADECTWA CHARAKTERYSTYKI ENERGETYCZNEJ
Metodologia obliczeń dotycząca charakterystyki energetycznej budynków regulowana jest prawnie. Wyróżnia się kilka sposobów w zależności od informacji uzyskanych o danej nieruchomości.
- Metoda rzeczywista - jest to sposób obliczeń, który opiera się na rzeczywistym zużyciu energii w budynku. W tej metodzie wykorzystywane są dokładne, realne dane pozyskane z liczników gazu, ciepła oraz energii, zebrane z określonego okresu eksploatacji obiektu.
- Pierwszym etapem w metodzie rzeczywistej jest zebranie wszystkich potrzebnych danych, z co najmniej jednego roku użytkowania. Następnie informacje te są dokładnie analizowane poprzez sprawdzenie wartości zużycia energii w danych porach roku. Jednocześnie w procedurze uwzględnia się również specyfikację budynku pod względem wykorzystanych systemów klimatyzacyjnych, grzewczych, wentylacyjnych, jak również oświetleniowych. Na koniec uzyskane wyniki rocznego zapotrzebowania na energię porównywane są z wartościami normowymi, a następnie specjalista przypisuje daną klasę energetyczną.
- Metoda projektowa - stosowana jest w przypadku braku informacji o rzeczywistym zużyciu energii, czyli w nowo wybudowanych obiektach lub budynkach, które poddawane są gruntownym modernizacjom. Sposób obliczeń w tej metodzie bazuje na teoretycznych obliczeniach, które wykonuje się na podstawie użytych systemów technicznych oraz określonych założeniach użytkowania budynku.
- Proces przygotowań do szacunkowych obliczeń polega na zebraniu danych o zastosowanych materiałach budowlanych i izolacjach. Wykorzystuje się także informacje o użytych systemach chłodniczych, grzewczych i oświetleniowych. W tym przypadku bierze się również pod uwagę dane klimatyczne. Kolejnym etapem jest wykonanie obliczeń poszczególnych systemów energetycznych i zsumowanie ich, w celu uzyskania wartości energii pierwotnej. Uzyskany wynik porównuje się z normą i na tej podstawie specjalista określa klasę energetyczną.
- Metoda porównawcza - jak sama nazwa wskazuje, sposób ten polega na porównaniu charakterystyki energetycznej budynku analizowanego z obiektem referencyjnym, o minimalnych wymaganiach efektywności. Metodę stosuje się dla sprawdzenia zgodności budynków z normami efektywności oraz wymaganiami prawnymi.
Na początku wybierany jest obiekt referencyjny, który charakteryzuje się podobnymi parametrami. Następnie dla każdego z budynków wykonywane są obliczenia zapotrzebowania na energię. W końcowym etapie następuje porównanie wyników i określenie parametrów, które wymagają usprawnień.
KLUCZOWE ELEMENTY OBLICZEŃ
Sprecyzowane wskaźniki pozwalają na dokładne określenie efektywności energetycznej obiektu Należą do nich:
- wskaźnik energii pierwotnej (EP) - opisuje roczne zapotrzebowanie na energię pierwotną. Określa on całkowite zużycie energii w budynku, uwzględniając straty w procesach przetwarzania i przesyłu energii. Zawarte są w nim wszystkie źródła energii - ogrzewanie, chłodzenie, wentylacja oraz oświetlenie. Wyrażany jest w kWh/(m2٠rok),
- wskaźnik energii końcowej (EK) - skupia się na określeniu rzeczywistej efektywności energetycznej z perspektywy komfortowego użytkowania budynku, bez uwzględnienia strat przesyłowych oraz przetwarzania energii. Wyrażany jest w kWh/(m2٠rok),
- wskaźnik energii użytkowej (EU) - pozwala na obliczenie, ile energii jest faktycznie potrzebne, by zapewnić komfort cieplny w budynku, uwzględniając ogrzewanie, wentylację , chłodzenie i ciepłą wodę. Wyrażany jest w kWh/(m2٠rok),
- wskaźnik CO2 (emisja dwutlenku węgla) - określa wpływ obiektu na środowisko naturalne i opisuje wartość dwutlenku węgla wydzielanego podczas eksploatacji energii w budynku. Wyrażany jest w kg CO2/(m2٠rok),
- wskaźnik H’tr (przenikania ciepła przez przegrody) - umożliwia ocenę jakości izolacji budynku. Im niższa jego wartość, tym lepsza izolacja. Wyrażany jest w W/(m2٠K),
- wskaźnik L (wentylacji) - opisuje sprawność systemu wentylacyjnego, uwzględniając aspekty naturalne, jak i mechaniczne. Wyrażany w m3/h,
- wskaźnik W (zapotrzebowanie na energię elektryczną) - określa energię, jaka potrzebna jest do oświetlenia i zasilania urządzeń. Wyrażany w kWh/(m2٠rok),
- wskaźnik q (zapotrzebowanie na ciepło) - za pomocą tego wskaźnika można określić ilość ciepła niezbędną do ogrzania obiektu. Wyraża się go w kWh/(m2٠rok).
Metody obliczania świadectwa energetycznego pełnią bardzo ważną funkcję przy ocenie efektywności energetycznej obiektów. Wybranie konkretnej metody obliczeń zależne jest od charakterystyki budynku oraz ilości informacji na temat danych technicznych. Zastosowanie tych metod umożliwia precyzyjną ocenę zużycia energii oraz ułatwia rozpoznanie potencjalnych oszczędności.
